آدم‌ها وقتی برای من وجود دارند که از پله‌ی خاصّی از شعور بالا رفته باشند. خوب و بدشان را با معیار معرفت می‌سنجم. دنبال خوب نمی‌گردم. آدم خوب یعنی آدم با شعور و آگاه. به چنین آدمی، هم در خیابان‌های نیویورک برخورده‌ام، و هم در کوچه‌های کاشان ... " سهراب سپهری