Humans of New York

به مطلب خیلی جالبی برخوردم که دلم خواست توی وبلاگم بذارمش :) امیدوارم مخاطبینم هم مثل من خوششون بیاد از خوندن و دیدن...

“براندن” عکاس / بلاگر آمریکایی مدت هاست تحت عنوان 

روایت های تصویری / نوشتاری اش، از زندگی مردم را منتشر میکند. او که در ماه دسامبر به ایران سفر کرد میگوید: “علیرغم هشدارهای دولت آمریکا برای سفر به ایران و به ویژه عکاسی در آنجا، من به ایران آمدم. کشوری زیبا با تاریخچه ای غنی و مردمانی مهمان نواز. آنها مردم آمریکا را به طور ویژه ای دوست دارند. به ما لبخند میزنند، برایمان دست تکان میدهند، به صرف غذا دعوتمان میکنند و میخواهند پیغام های شخصیشان را به جنیفر لوپز برسانیم. استفاده از تکنولوژی، موزیک ها و فیلم های آمریکایی در اینجا عمومیت دارد. در ایران هم مانند بقیه کشورها، مردم عقاید و دیدگاه های متفاوتی دارند اما اکثریتشان با احترام و حسن نیت با شما برخورد میکنند. تنها نکته تاسف آور، رابطه خصومت آمیز بین دولت های این دو کشور است. اخیرا به دلیل کاهش ارزش ریال، سفر به ایران نیز بسیار ارزان تمام میشود.”( عکس ها و کامنتهای آمریکایی ها واقعا جالبه)

برای خواندن ادامه ی این مطلب به لینک زیر بروید لطفا:

لینک

کمک به کنکوری ها

کاپیتان

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

عجب غزل زیبایی

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، فاطمه سلیمان‌پور دیشب در دیدار شاعران با رهبر انقلاب غزلی عاشقانه خواند که با استقبال حضار و مقام معظم رهبری مواجه شد. این غزل بسیار زیبا چنین است:

در شهر ما این نیست راه و رسم دلداری

باید بدانم تا کجاها دوستم داری

موسی نباش اما عصا بردار و راهی شو

تا کی تو باید دست روی دست بگذاری

بیزارم از این پا و آن پا کردنت ای عشق

یا نوشدارو باش، یا زخمی بزن کاری

من دختری از نسل چنگیزم که عاشق شد

خو کرده با آداب و تشریفات درباری

هرکس نگاهت کرد، چشمش را درآوردم

شد قصه آقا محمد خان قاجاری

آسوده باش از این قفس بیرون نخواهم رفت

حتی اگر در را برایم باز بگذاری

چون شعر آن را از سرم بیرون نخواهم کرد

باید برای چادرم حرمت نگه داری

تو می رسی روزی که دیگر دیر خواهد شد

آن روز مجبوری که از من چشم برداری

بازی

بسیار خوانده ایم و شنیده ایم که :بازی یکی از مهمترین عواملی است که در تربیت اخلاقی کودک نقش مهمی ایفا می کند و نوع زندگی کودکانه را بازی می گویند.

 به هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفداری که به صورت گروهی یا فردی انجام می شود و موجب کسب لذت و امتناع نیازهای کودک شود بازی گویند بازی انگیزه ای درونی است که از روان کودک تأثیر می گیرد و نیز بر آن تأثیر می گذارد.

بازی،1-  در یادگیری زبان نقش بسزایی دارد 2- در رشد هوش  تأثیر دارد3- زمینه ای بهتر برای فکر فراهم می آورد.

خداوند نخستین دوره رشد انسان را با بازی همراه کرده است.در اسلام نیزدستور است که فرزندتان را 7 سال رها کنید تا بازی کند . این دستور نشانگر تاثیر بازی در تربیت کودک است.

در بسیاری از شهرهای ایران خصوصا شهرهایی چون تهران و کرج،از  هر کوی و کوچه ای که میگذری چشمت به بستری زیبا می افتد که برای کودکان و بازی شان مهیا شده است.

وسایل بازی شکیل و خوش رنگ و لعاب که کودکان را به سمت خویش فرا می خواند و خدا می داند وقتی همراهشان می شوی و اجازه می دهی ساعاتی از آن پارک کوچک لذت ببرند و بازی کنند، چه قندها که در دلشان آب نمی شود.

و اما در شهر ما، دست کم در همین کتالم و سادات شهر...من که تا به حال ندیده ام بستری این چنینی برای کودکی فراهم شده باشد.مادران بسیاری را می شناسم که ناچارند کودک خود را برای بازی کردن به پلاژ توسکا و یا شهربازی های اطراف آن ببرند حال آنکه لازم است محیط های اینچنینی در هر محله  ای وجود داشته باشد تا به دلیل دوری مسافت، کودکان از بازی های دسته جمعی و همیشگی محروم نباشند.
نمیدانم! شاید هم هزینه ی احداث چنین مکان هایی آنقدر سرسام آور باشد که به دردسرش نیارزد اما بدانیم، شادی و بازی امروز کودک من و کودکان ما، نوید آینده و جامعه ای شاد و پر نشاط خواهد بود.